Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

ΗΤΤΑ ΚΑΙ ΡΕΒΑΝΣΙΣΜΟΣ

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΓΕΛΑΚΑΣ ΑΠΑΝΤΑΕΙ ΣΤΟΝ ΠΕΤΡΟ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟ


 Διαβάζοντας την επιστολή απάντηση απολογία του κυρίου Πέτρου Κωστόπουλου για το κλείσιμο της ΙΜΑΚΟ έκανα μερικές σκέψεις, ψύχραιμες, χωρίς ίχνος χαιρεκακίας, μερικές στιγμές μάλιστα ένοιωσα μια βαθειά θλίψη για τις στενοχώριες, τις έννοιες και τα δυσβάσταχτα βάσανα που περνά κάποιος άνθρωπος που υπήρξε μέχρι πρότινος ο γκουρού της ανεμελιάς και της ελαφράδας για ένα μεγάλο κομμάτι της νεοελληνικής μας κοινωνίας. Ωστόσο η έκπληξη ή η αποκορύφωση αν θέλετε της κατάθλιψης που τραγικά διαπερνά όλο το κείμενο έρχεται τη τελευταία στιγμή στο τελευταίο υστερόγραφο:


''ΥΓ.4: Πάτησα σχεδόν τα 60 αλλά επιμένω: Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή. Θα τα ξαναπούμε"


 Δεν λέω, μπορεί και να' ναι ηρωικό να βλέπεις τον καπετάνιο να βουλιάζει με το πλοίο του, μέσα στα τοξικά απόβλητα που ο ίδιος δημιουργούσε όλα αυτά τα χρόνια, φωνασκώντας 'δεν μετανιώνω', αλλά πείτε μου αν υπάρχει ένας στοιχειωδώς σκεπτόμενος και ευαίσθητος Έλληνας που να μη γνωρίζει έστω και εκ τω υστέρων ότι το εν λόγω απόφθεγμα υπήρξε ένα από τα βασικά συνθήματα με τα οποία η πασοκική πανούκλα έπεσε πάνω στη παραζαλισμένη μεταπολιτευτική ελληνική κοινωνία τότε στα μέσα της δεκαετίας 80 για να αποπλανήσει και να μυήσει σχεδόν τους πάντες δεξιούς αριστερούς στις ιερές αξίες του σταρχιδισμού, του κωλαρπαξισμού, του τομαρισμού, της απενοχοποίησης του κυνηγιού του κέρδους και της εφήμερης δόξας και να μας βάλει όλους να τρέχουμε κακόγουστοι χωρίς μνήμη λαχανιασμένοι και χαζοχαρούμενοι προς τον όλεθρο. Κρίμα που 60 χρόνια ζωής δεν άφησαν ούτε ένα τόσο δα ίχνος γνώσης μέσα στην ύπαρξη του κυρίου Κωστόπουλου.


Του αφιερώνω ένα τετράστιχο που σε κάποιους θα θυμίσει κάτι:


Η ζωή είναι μεγάλη
κι αν την κάνεις καρναβάλι
θα 'ρθει η ώρα να χτυπήσεις
το ξερό σου (τ' αδειανό σου;) το κεφάλι

Η επιστολή του Αγγελάκα από το:  e-tetradio
Η επιστολή του "Πέτρου" εδώ: inews.gr


Βέβαια το καλύτερο από όσα έγραψε ο Πέτρος είναι το υστερόγραφο 3, γράφει λοιπόν:


"ΥΓ.3: Πολύ διασκεδάζω με όλους αυτούς που για χρόνια δούλευαν στην ΙΜΑΚΟ, πληρωνόντουσαν πλουσιοπάροχα και φυσικά πριν από την ώρα τους και πλέον στάζουν χολή σε κάθε ευκαιρία. Είναι το καλύτερο μάθημα που μπορώ να πάρω για το μέλλον. Ειλικρινά τους ευχαριστώ".


Τι να πει κανείς για τον υφέρποντα ρεβασινσμό του πατριάρχη της ιδεολογίας του "όλες οι γκόμενες γαμιούνται εκτός από την γυναίκα μου και τις κόρες μου";


Κι εμείς από την πλευρά μας τον ευχαριστούμε για τα ατελείωτα βράδια μαλακίας που μας χάρισε, αλλά μέχρι εκεί!


Ας βάλουμε πλώρη για κάτι πίο χρήσιμο στην ζωή μας, έχουμε ενηλικιωθεί πιά!

ΟΤΑΝ ΚΑΠΝΙΖΕΙ Ο ΛΟΥΛΑΣ


Τους έχουν πάρει χαμπάρι όλοι!
Αντιγράφω από το άρθρο του  Larry Eliot στους Guardian.
Γράφει λοιπόν:

"Η νέα συμφωνία απλά αναβάλει τη χρεοκοπία της Ελλάδας και την έξοδό της από το ευρώ, και ...το νέο πρόγραμμα θα προκαλέσει βαθύτερη ύφεση και μεγαλύτερη ανεργία.

Μοιάζει τόσο απλό. Το θαύμα που πρέπει να γίνει στο Αιγαίο, είναι να σταματήσει αμέσως η ύφεση και να ακολουθήσουν χρόνια ανάπτυξης από το 2014. Να δεχθούν οι Έλληνες τους εξευτελιστικούς όρους και να εγκριθεί η συμφωνία από τα κοινοβούλια Γερμανίας, Ολλανδίας και Φινλανδίας. Τέλος, θα πρέπει hedge funds, ιδιώτες και τράπεζες να δεχθούν το κούρεμα 53% στα ομόλογα που κατέχουν.

Αυτό θεωρητικά είναι πιθανό, ωστόσο το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτό που κάπνιζαν οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης, κατά τη διάρκεια των μαραθώνιων διαπραγματεύσεων, πρέπει να ήταν πολύ δυνατό.

...Ακόμα και αν όλα πάνε βάσει προγράμματος, το χρέος θα φτάσει το 120% του ΑΕΠ το 2020, στο σημείο δηλαδή που βρίσκεται το χρέος της Ιταλίας σήμερα.
Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα της Ελλάδας τα επόμενα χρόνια, είναι οι αρνητικές οικονομικές προοπτικές, μέσω της καταστροφής της ζήτησης και της κατανάλωσης, που προκαλούν οι πολιτικές της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ.

...Μετά το "κούρεμα", η επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές δεν θα είναι στρωμένη με ροδοπέταλα, καθώς κανένας δεν θα θέλει να της δανείσει χρήματα, μετά από όσα έχουν συμβεί.

...Με λίγα λόγια, αυτό δεν είναι το τέλος της ελληνικής περιπέτειας. Η οικονομική κατάσταση θα συνεχίσει να επιδεινώνεται, όπως και η δυναμική του χρέους και σύντομα θα αρχίσει η κουβέντα για ένα τρίτο πακέτο διάσωσης. Αυτό όμως δεν θα έρθει. Την επόμενη φορά οι εταίροι θα δείξουν στην Ελλάδα την έξοδο".

Τώρα, Καλαμάτας ήταν, Ζωνιανών ήταν;
Ποιός ξέρει αν θα το μάθουμε ποτέ;

news247

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

 Παλιά τα πράγματα ήταν αλλοιώς, πιό ρομαντικά.
Αυτοί τότε είχαν στολές, κουβάλαγαν όπλά, φόραγαν κράνη και είχαν όμορφα εμβλήματα που στόλιζαν τα μανίκια και τα πέτα τους,
έκαναν παρελάσεις και τραγουδούσαν εμβατήρια.

Σήμερα δρουν στην αφάνεια και λέγονται απλώς
ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ!

ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΤΣΙ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ

 Αυτή η εικόνα από το Reuters του Παναγιώτη Τζαμάρου περιγράφει την εικόνα στην Ελλάδα Σήμερα.

Αυτά μέχρι Τώρα.

Από Αύριο που θα έχει ψηφιστεί το μνημόνιο η εικόνα θα αλλάξει άρδην.
Θα διαδηλώνει ένας, ενώ χιλιάδες άστεγοι θα κείτονται στους δρόμους εκλιπαρώντας για κανένα ευρώ (ίσως και καμία δραχμή μέχρι τότε), ώστε να φάνε κάτι.

Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

ΣΤΟ ΠΟΙΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΧΑΓΗΣ ΤΩΡΑ!

 Τρελός ή Εγκληματίας;

  • Ερώτηση Πόπης Τσαπανίδου: Ακούγεται απάνθρωπο αλλά θα σας ζητήσω την απάντηση, από πόσους βαθμούς το θερμόμετρο μέχρι πόσους ανοίγετε τα καταφύγια, ...για τους ξενώνες, για τους άστεγους;
  • Απάντηση Γιώργου Καμίνη: Όταν θα πέσει η θερμοκρασία, ...όταν θα πέσει στους 4 βαθμούς, ανοίγουν εκτάκτως χώροι φιλοξενίας!

Είναι κάτι παραπάνω από προφανές πως αυτή η δήλωση δεν  αντανακλά πολιτική θέση, υπάρχει κάτι βαθύτερο πίσω από αυτή την κυνική ομολογία:
Πρόκειται για σεξουαλική διαστροφή.

Ο δημαρχάρας έχει βάλει πλώρη να πάρει πρόωρη σύνταξη ως σεξουαλικά ανώμαλος.
Έτσι ακριβώς, αφού βγήκε (τρομάρα του) Δήμαρχος, διεκδίκησε (και πήρε νομίζω τελικά) αναδρομικά 280.000 ευρώ από το Δημόσιο εν μέσω κρίσης.
Έχει σχέδιο ο Καμίνης.

Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012

ΚΑΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΞΕΡΑΜΕ!

 Ακολουθεί ένα άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου που αλίευσα σήμερα στο διαδίκτυο.
Το καταπληκτικό είναι ότι λέει και τεκμηριώνει με νούμερα αυτό που όλοι ξέραμε εδώ και δύο χρόνια.
Με μια χρωματισμένη διαφορά.
Όλα τα καθεστωτικά κανάλια, μέσα κλπ παπαγαλάκια, μηδέ της ΕΕ εξαιρουμένης, όταν μιλάνε για την κρίση του χρέους, ομιλούν ως να πρόκειται για ασθένεια των αριθμών.
Αυτό που ο Μπογιόπουλος φέρνει από τα παλιά είναι η ξύλινη γλώσσα με έντονα χρώματα, όπως η "πλουτοκρατία", τα "μονοπώλια", ο "ιμπεριαλισμός του κεφαλαίου", η "άρχουσα τάξη" κλπ.
Αφού οι αριθμοί δικαιώνουν τον Μπογιόπουλο, μήπως δικαιώνουν και ολόκληρη την ξεχασμένη από τις ""μάζες"" συλλογιστική της οπτικής του;
Λέω μήπως, γιατί δεν μπορεί, το χρέος δεν είναι ιογενής ιλαρά ή ασθένεια του χαρτιού, κάποιοι για κάποιους λόγους το δημιουργούν, γιατί κερδίζουν, και κερδίζουν πολλά από αυτό.
Καμουφλάρονται όμως επιτυχώς πίσω από τα εξαρτημένα αντανακλαστικά της τρέχουσας νικήτριας (μέχρι πρότινος) ιδεολογίας και θολώνουν τον λόγο και τα λόγια.


ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΠΕΤΥΧΑΝ!

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ

Προχτές δόθηκαν στη δημοσιότητα τα στοιχεία της Γιούροστατ για την εξέλιξη του δημόσιου χρέους της Ελλάδας όπως αυτό διαμορφώθηκε στο γ' τρίμηνο του 2011.
Η εικόνα είναι αποκαλυπτική:

Το ελληνικό δημόσιο χρέος εκτινάχτηκε στο 159,1% του ΑΕΠ και συγκεκριμένα στα 347,2 δισ. ευρώ από 322,9 δισ. ευρώ που ήταν το αντίστοιχο τρίτο τρίμηνο του 2010.


Δηλαδή το δημόσιο χρέος, μόνο μέσα σε αυτούς τους 12 μήνες εφαρμογής του Μνημονίου, αυξήθηκε κατά 20,3%!
Το επίσης αξιοσημείωτο όσον αφορά το δημόσιο χρέος της Ελλάδας
(που για τη μείωσή του, υποτίθεται, σχηματίστηκε η συγκυβέρνηση, που για τη μείωσή του, υποτίθεται, ήρθε η τρόικα, που για τη μείωσή του, υποτίθεται, γίνεται το πετσόκομμα μισθών και συντάξεων, οι απολύσεις, ο εκβαρβαρισμός των εργασιακών σχέσεων κλπ.) είναι ότι - σύμφωνα πάντα με τη Γιούροστατ - οι ρυθμοί της αύξησής του είναι οι μεγαλύτεροι στην Ευρώπη!

Μετά την Ελλάδα, που επί Μνημονίου και τρόικας αναδεικνύεται με το 20,3% σε «πρωταθλήτρια» όσον αφορά το ποσοστό αύξησης του δημόσιου χρέους της,
στον πίνακα την ακολουθούν η Πορτογαλία, με ποσοστό αύξησης 18,9% και η Ιρλανδία, με ποσοστό αύξησης του δικού της δημόσιου χρέους κατά 16,5%.

Πρόκειται - όλως τυχαίως - και για τις τρεις χώρες που οι εγχώριες πλουτοκρατίες τους «έντυσαν» την κεφαλαιοκρατική τους βαρβαρότητα με Μνημόνια και με δανειακές συμβάσεις, που συντάχθηκαν στο όνομα της μείωσης του δημοσίου χρέους τους,

το οποίο
- και στις τρεις χώρες - συνεχίζει να αυξάνεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς!

Χρειάζεται μήπως άλλη απόδειξη για το ποια ήταν και είναι - παντού - η αποστολή των Μνημονίων
και - κόντρα στα αντιθέτως θρυλούμενα περί «αποτυχίας» - ότι τελικά τα Μνημόνια πέτυχαν, παντού, τον πραγματικό τους στόχο;

Γράφει:

ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

8-2-2012