Η ΧΟΥΝΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΟΥΤΕ ΤΟ '73, ΟΥΤΕ ΠΟΤΕ

 Ο Μητσοτάκης χθες το δήλωσε καθαρά "Το κράτος βεβαίως μπορεί να εμποδίσει την εκτροπή".
Θυμίζω πως στο παρελθόν (δεν θυμάμαι ακριβώς σε ποιόν) είχε δηλώσει απερίφραστα πως: "βεβαίως οι Έλληνες πρέπει να γίνουν πιο φτωχοί", και να που αυτό συμβαίνει τώρα.
Απόψε το βράδυ ο εφιάλτης βγάζει πανελλήνιο διάγγελμα από την εκπομπή του ανθρώπου της πρεσβείας, και αυτό θα πρέπει να θεωρηθεί ως προαναγγελία και σύνθημα αυτών που θα συμβούν άμεσα.


Το σκηνικό στήνεται καθημερινά, μεθοδικά και ταχύτατα.
Στο χθεσινό σχόλιο αναφέρθηκα στην πιθανότητα εκτροπής, ερμηνεύοντας το πρωτοσέλιδο του Βήματος. Αν το συνυπολογίσει κανείς με την σημερινή δήλωση του βρικόλακα της δημοκρατίας, τότε από τις δύο χθεσινές εκδοχές για την πρόβλεψη του άμεσου πολιτικού μας μέλλοντος, η δεύτερη κέρδισε σταθερά έδαφος και προηγείται θεαματικά πλέον,


Μπορεί να αναρωτηθεί κάποιος όμως, αν είναι δυνατόν στην Ευρώπη του 2011 να στηθεί Χούντα.
Εύλογο το ερώτημα, όμως ακόμα και αυτός ο καημένος Γεώργιος Παπαδόπουλος αποκαλούσε το "πολίτευμα του" Δημοκρατία.
Είναι δε γνωστό σε όλους όσοι έχουν στοιχειώδη μνήμη, πως το καθεστώς τότε δεν πείραζε κανέναν, αν "καθόταν ήσυχος", όπως το ίδιο διαφήμιζε.
Το σημερινό καθεστώς του γιωργάκη επίσης θέλει να καθόμαστε σπίτι μας, να διαμαρτυρόμαστε από το Twitter και να χαύουμε τα μέτρα που του λένε να μας περάσει.
Το σκηνικό θα στηθεί απλά και με την δοκιμασμένη συνταγή της χούντας του πασόκ.
Θα αναστείλουν ελευθερίες και άρθρα του συντάγματος με απλές αστυνομικές οδηγίες, κάτι σαν το "Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη", (άνδρες του οποίου προστατεύουν τον εικονιζόμενο πολίτη).
Αυτοί οι χουντίλοι, απλά θα αλλάξουν το όνομα όπως κάνουν με τα πάντα.

Ροπαλιές -> Προστασία του Πολίτη.

Απόλυση -> Εργασιακή Εφεδρεία

Χαράτσι -> Τέλος Αλληλεγγύης.

Κάπως έτσι θα το περάσουν, είναι δοκιμασμένο και δεν χτυπάει άσχημα στα ξένα τηλεοπτικά κανάλια.

Σύλληψη ->

>Ψυχαναλυτική Αποκατάσταση της Σωματικής Γαλήνης.

Εκτόπιση - Εξορία ->

>Παρατεταμένες Δωρεάν Διακοπές στο Γαλανό Αιγαίο.

Είναι απλό.!

ΝΑ ΤΑ ΜΑΣ!... Ο ΔΕΛΦΙΚΟΣ ΧΡΗΣΜΟΣ.

 Από τρελό κι από μικρό μαθαίνεις την αλήθεια.
Εν προκειμένω προσπαθείς να μάθεις την αλήθεια από τρελό μεγαλοεκδότη.
Ας δημοσιεύσω κι εγώ την άποψη μου κατά την σημερινή προτροπή του Βήματος από την Κυριακάτικη ιστοσελίδα, αναλύοντας τον κεντρικό τίτλο του φύλλου.


Διαβάζουμε για: ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΔΙΑΛΥΣΗΣ και ...ΤΡΙΓΜΟΥΣ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ.
Όπα; το παιδί μίλησε!
Αυτό δεν είναι ένα τυχαίο άρθρο, αξίζει ιδιαίτερη προσοχή ώστε να αποκωδικοποιηθεί σωστά.
Τούτος ο διφορούμενος Δελφικός Χρησμός έχει διπλή δυσοίωνη ερμηνεία.

Το Εθνικό Συγκρότημα "Λ", κάτι θέλει να πει και δεν είναι καλό για εμάς, όπως και να το ερμηνεύσει κανείς.

Οι εκδοχές είναι δύο, και εξηγούμαι:
Α) Οι εγκέφαλοι στο συγκρότημα πήραν χαμπάρι πλέον πως ο γιωργάκης (όπως άλλωστε τον αποκαλούσαν οι ίδιοι μέχρι και την εποχή προ αρχηγίας στο μαγαζί του μπαμπά του) δεν τραβάει πια και τον αδειάζουν επειδή σχεδόν τελείωσε την βρομοδουλειά που του έδωσαν να κάνει.
Μόνο που για να συμβεί αυτό και το καλό συγκρότημα να συνεχίζει να παίζει το παιχνίδι του στους θώκους της επόμενης εξουσίας, έχει ήδη φροντίσει (κρυφίως) να βρει και να μαγειρέψει την διάδοχη πολιτική κατάσταση, την οποία οσονούπω θα την σερβίρει για να μας καπελώσει και επιπλέον να βγει από πάνω ακόμα μια φορά στην ιστορία του.

Β) Καλλιεργεί κλίμα ανασφάλειας, διάλυσης και πανικού, ελπίζοντας να δημιουργηθούν οι συνθήκες για να αποδεχτεί η πλέμπα την προετοιμασμένη από τους ίδιους και το καθεστώς, συνταγματική εκτροπή και έκτακτες εξουσίες, δηλαδή ετοιμάζουν ΧΟΥΝΤΑ.


Ας Επαγρυπνούμε γιατί αυτοί σχεδιάζουν πριν από μας για εμάς.

ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΙΛΗΣΕ

 Ο κύριος Πρόεδρος της Δημοκρατίας δύο ολόκληρα χρόνια σιωπά και σαλιαρίζει με τους καθεστωτικούς, σήμερα βρήκε να μιλήσει για πρώτη φορά, και τι είπε;
Θα ήταν πάντως καλό, καθώς αισθάνεται αηδιασμένος, έτσι απλά και μόνο για το ελάχιστο φιλότιμο που μπορεί να διαθέτει, να φύγει και να πάει στο σπίτι του.
Δεν θα τον παρεξηγήσει κανένας, γιατί απλούστατα κανένας δεν θα το καταλάβει.

ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΧΡΟΝΟ

Δεν έγιναν οι παρελάσεις σήμερα;
Δεν πειράζει! υπάρχει άφθονος χρόνος για να γίνουν άλλες στο μέλλον.
Στο χέρι μας είναι να ξαναδούμε παρελάσεις όπως τις θέλουμε εμείς και όχι όπως τις θέλει το καθεστώς @ ΣΙΑ.
Διαλέγουμε και παίρνουμε.

ΤΟ "ΟΧΙ" ΤΟΥ "ΝΑΙ"

Όταν το πλάνο δεν είναι στημένο βλέπει τα αποτελέσματα κατάμουτρα, όμως η ξινή κοζανίτισα χέστηκε για όλ' αυτά.

Αντίθετα, όπου την παίρνει βγάζει και καμία φωτογραφία με το άμοιρο παιδάκι που χαμογελάει νοιώθοντας τα νύχια της στο σβέρκο του.

 Ο βλάκας με το επιτελείο του, πήγε είπε ΝΑΙ σε όλα και γύρισε πίσω να μας δουλέψει ψιλό γαζί με δηλώσεις πανομοιότυπες με αυτές του Καστελόριζου.
Έχω δε μια υποψία ότι είναι ακριβώς το ίδιο κείμενο περί σωτηρίας, για την δουλειά, για τις τύχες μας, με τις βλακείες για ευκαιρίες και άλλα τέτοια τετριμμένα, που όμως τίποτε από αυτά που έλεγε δεν έγινε.

Φευ, τους έκατσε η εθνική επέτειος και χρειάστηκε να βγούνε από το καβούκι τους, οπότε εισπράξανε ένα "ΟΧΙ".


Η ματαίωση της παρέλασης στην Θεσσαλονίκη είναι ένα γεγονός οπωσδήποτε πρωτοφανές. Παντού σε όλη την επικράτεια της αποικίας οι παράτες εξελίχτηκαν σε όλεθρο για τους καθεστωτικούς.
Αυτό που έχει σημασία όμως και σοκάρει είναι οι αιτιάσεις που έδωσαν για τα γεγονότα.
Οπωσδήποτε φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ, οι ηχηρές μειοψηφίες και βέβαια τραμπούκοι.

Εδώ έρχεται γάντι η παροιμία που λέει πως ενώ τους έφτυναν, αυτοί νόμιζαν πως έβρεχε.

Δεν είναι να εμπιστεύεται κανείς την κρίση τους ούτε για τα προφανή, πόσον δε μάλλον για τα άλλα.

ΈΚΚΛΗΣΗ ΓΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

ΈΚΚΛΗΣΗ ΓΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Η «αυτοκρατορία του χρήματος», επιβάλλει σήμερα τη γρήγορη, βίαιη, βάρβαρη μετατροπή της Ελλάδας, σε τριτοκοσμική χώρα με ένα πρόγραμμα δήθεν «σωτηρίας» της, υποστηρίζουν σε κοινό κείμενο-έκκληση για τη σωτηρία των λαών της Ευρώπης, δεκάδες προσωπικότητες της πολιτικής, των γραμμάτων και των τεχνών από πολλές χώρες της Ευρώπης, μεταξύ των οποίων ο Μ. Θεοδωράκης, ο Α. Τσίπρας και ο Μ. Γλέζος.


Στην έκκλησή τους, με αφορμή την συμπλήρωση 65 ετών από την ήττα του ναζισμού και του φασισμού, δεκάδες προσωπικότητες της Αριστεράς υποστηρίζουν ότι "οι λαοί της Ευρώπης αντιμετωπίζουν σήμερα μια δραματική απειλή, όχι στρατιωτική αυτή τη φορά, αλλά οικονομική, κοινωνική και πολιτική".


Οι συνυπογράφοντες επισημαίνουν ότι η επίθεση των "αγορών" άρχισε με έναν πόλεμο κατά της Ελλάδας, η οποία εξελίχθηκε σε χρηματοπιστωτική κρίση, που κατέληξε στην υπαγωγή της Ελλάδας σε καθεστώς περιορισμένης κυριαρχίας.


Παρομοιάζουν, δε, την ασκούμενη πολιτική στην Ελλάδα με εκείνη του Πινοσέτ στη Χιλή και του Γέλτσιν στη Ρωσία και προειδοποιούν ότι θα έχει τα ίδια καταστροφικά αποτελέσματα αν δεν διακοπεί άμεσα. "Η Ελλάδα χρησιμοποιείται ως πειραματόζωο, για να μελετηθούν οι λαϊκές αντιδράσεις στον κοινωνικό δαρβινισμό και να τρομοκρατηθεί όλη η Ευρωπαϊκή Ένωση με αυτό που μπορεί να συμβεί σε ένα μέλος της", επισημαίνεται στο κείμενο.


Καταγγέλουν συστηματική επίθεση σε ευρωπαϊκές χώρες τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, και προσπάθειες καθησυχασμού των λαών που θυμίζουν τον τρόπο που αντιμετώπισαν τον φασισμό, στη δεκαετία του 1930. "


Πρέπει να δημιουργήσουμε ένα ισχυρό μέτωπο αντίστασης στην επελαύνουσα "Ολοκληρωτική Αυτοκρατορία της Παγκοσμιοποίησης", προτού είναι αργά", καταλήγει η ανακοίνωση, κάνοντας έκκληση για συλλογική αντίσταση.


Από την Ελλάδα το κείμενο συνυπογράφουν οι Γιάννης Μυλόπουλος, Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, Θεοδόσης Πελεγρίνης, Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, Κώστας Δουζίνας, Κώστας Βεργόπουλος, Κυριάκος Κατζουράκης και Κάτια Γέρου.


Από την Ιταλία ο εθνικός γραμματέας του κόμματος Κομμουνιστικής Επανίδρυσης Πάολο Φερρέρο, από την Ισπανία ο γ.γ., του κομμουνιστικού κόμματος Χοσέ Λουίς Κεντέλλα, από την Γαλλία ο γ.γ. του κομμουνιστικού κόμματος και πρόεδρος του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς, Πιέρ Λορέν, από τη Γερμανία ο Όσκαρ Λαφοντέν και οι συμπρόεδροι της Γερμανικής Αριστεράς (Die Linke), Κλάους Έρνστ και Γκεζίνε Λέτζ, κ.ά.

ΣΤΡΩΣΕ ΣΒΕΡΚΟ

Στα σχολεία -όχι πολύ παλιά- μόλις κάποιος έκανε την εμφάνιση του κουρεμένος, έπεφτε όλη η τάξη επάνω του και του έριχνε σφαλιάρες, έτσι για το κούρεμα, η δε πρόθεση δηλωνόταν με την φράση: "στρώσε σβέρκο".
Αυτό το έθιμο εξελισσόταν συνήθως ομαλά με μερικές σφαλιαρίτσες από τους κολλητούς φίλους και κλιμακωνόταν, αναλόγως των πρωταγωνιστών, έως τις άγριες εκδοχές της με ομαδικό σφαλιάρισμα που πήγαινε σύννεφο, ενώ η ιαχή-προτροπή ήταν "σύννεφο" ή "φατούρο".
Τα αποτελέσματα αυτής της ιεροτελεστίας ήταν ενοίοτε ήπια και αστεία, έφταναν όμως πολλές φορές σε ακρότητες που κατέληγαν σε συρράξεις και αποβολές.


Περιμένουμε λοιπόν το κούρεμα, να δούμε αν η σφαλιάρα θα πάει σύννεφο μόνο σε εμάς ή σε αυτούς που πρέπει, και να δούμε βεβαίως αν θα υπάρξουν αποβολές.
Λοιπόν:
ΦΑΤΟΥΡΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ!.....

Η ΕΠΕΝΑΣΤΑΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ

Το ΚΚΕ βαυκαλίζεται και περιφρουρεί τις λαϊκές συγκεντρώσεις με βόλτες πάνω-κάτω, και καλά κάνει αν έτσι νομίζει.
Πήρε και τα εύσημα από τον ΣΚΑΪ για την υπεύθυνη συμπεριφορά του ως πολιτικό κόμμα, μπράβο και στον ΣΚΑΪ, την δουλειά του κάνει (και τι δουλειά!).

Απορία, υποψία:
Αν, ...λέμε αν, το ΚΚΕ εκλογικά (έστω και ειρηνικά) απειλήσει την εξουσία του καθεστώτος, τότε ...λέω, έχει την εντύπωση το ΚΚΕ, ότι ο κάθε ΣΚΑΪ, ή ο ΔΟΛ θα του φερθούν με το γάντι;
Τότε είναι που ως δια μαγείας θα εξαφανιστούν από τα κανάλια τους τα ντοκιμαντέρ για τις σαύρες και τους πιγκουίνους, και θα γεμίσουν με ντοκιμαντέρ για τα εγκλήματα του Στάλιν και τον προδοτικό ρόλο του κόμματος στην κατοχή.
Τότε έχει να κάνει ο Alexis εκπομπές με πολύ κλάμα που θα δακρύσουν κι οι πέτρες, τότε κανένας ΣΚΑΪ δεν θα χαριστεί σε κανένα αριστερό κόμμα.

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ πρέπει και οφείλει να σοβαρευτεί, να ανασυνταχθεί και να ενωθεί στα πλαίσια προγραμματικής διακήρυξης με στόχους εξουσίας, κάτι σαν νέο ΕΑΜ.
Η ευκαιρία είναι μοναδική και δεν θα δοθεί ξανά, ούτε και πολύ εύκολα.
Το ποσοστό που καρπώνεται η αριστερά αυτή την στιγμή φτάνει στο 30%. Όμως κάθε κόμμα της είναι μια αμελητέα ποσότητα πολύ πιο κάτω ακόμα και από το χρεοκοπημένο ΠΑΣΟΚ.


Οι αραβικές επαναστάσεις που έλαβαν χώρα την τελευταία χρονιά δείχνουν (κατά την άποψη μας) πως το μοντέλο του εγκάθετου από τις ΗΠΑ δικτατορίσκου έπαψε να είναι αποδοτικό. Οι λαοί ξύπνησαν και τους ανέτρεψαν.
Όμως η υπερατλαντική επικυρίαρχος και τα Ευρωπαϊκά κακέκτυπα της, σοφά ποιούντες, αντικατέστησαν αυτά τα παρωχημένα μοντέλα με το εξαντλητικά επεξεργασμένο και ώριμο πλέον μοντελάκι της "Διαπλεκόμενης Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας" (δικομματική ή όχι δεν έχει σημασία).
Οι διαδηλώσεις στην Αίγυπτο, άπαξ και πάψει να τις δείχνει η TV, δεν υπάρχουν, ενώ η στρατιωτική χούντα που τους κυβερνά τώρα, συνεχίζει να καταστέλλει αντιδράσεις του λαού.


Ο δικομματισμός που υποτίθεται πως παρείχε ισχυρές κυβερνήσεις, έγινε με τα χρόνια ένα καθεστωτικό κατεστημένο που περιφρονεί τους ίδιους τους θεσμούς και την δημοκρατία, μία κυβέρνηση ελέω εκλογικού νόμου, μια κληρονομική δημοκρατία.
Μία ολιγομελής κάστα κυβερνώντων, ανθρώπων της εξουσίας και Opinion leaders, τόσοι όσοι να αρκούν για να κατευθύνουν τις τύχες μίας ολόκληρης χώρας, πάντα οι ίδιοι άνθρωποι που εναλλάσσονται και συνδιαλέγονται απ' ευθείας με την πρεσβεία, μεταφέροντας εντολές με ένα κάθετα δομημένο πολιτικό δίκτυο διαιωνίζοντας την κυριαρχία των πατρόνων.
Υπενθυμίζω πως στην Ελλάδα τα πρόσωπα αυτά είναι ίσως λιγότερα από εκατό και όλα βρίσκονται στους κόλπους του δικομματισμού και του κίτρινου τύπου, ενδεικτικά παράδειγμα η δυναστεία, Παπανδρέου, Καραμανλή, Μητσοτάκη, Λαμπράκη κλπ. με τους παρατρεχάμενους, πρόθυμους σφογκοκολάριους, γλύφτες και τους διαπλεκόμενους της οικονομίας, της κατ' όνομα ενημέρωσης και της εξουσίας.


Η απάντηση πρέπει να είναι καταπέλτης, χτύπημα με την ρομφαία στο κεφάλι του τέρατος.
Η απάντηση είναι περισσότερη δημοκρατία, περισσότερες ελευθερίες, φωνή και δικαίωμα στον λαό, ασφαλιστικές δικλείδες για την εγγυημένη λειτουργίας της Δημοκρατίας.
Να μην επιτραπεί σε αγύρτες να κάτσουν ξανά στο κεφάλι μας, ούτε οι ανεπαρκείς να λεηλατήσουν δολίως τον πλούτο αυτής χώρας, όπως ο "κινέζος" πρωθυπουργός με το Ολυμπιακό φαγοπότι και το χρηματιστήριο, ή ο ανεπαρκής γιωργάκης με την παρέα των συμβούλων του.


Αλλά και να μην γίνει το εργατικό κίνημα βορά στα δόντια των εγκάθετων εργατοπατέρων που δουλεύουν για τα πολιτικά αφεντικά τους.


Η Αριστερά δεν πρέπει να σκαρφαλώσει και να γαντζωθεί στην εξουσία, η αριστερά οφείλει απλά, να μπολιάσει την λειτουργία της πολιτείας με απόλυτες δημοκρατικές αρχές, όλα τα άλλα θα βρούνε τον δρόμο τους μέσα από διαφορετικές εκφάνσεις της, αλλά με την δύναμη της διαφανούς Δημοκρατίας, την οποία αν κάποιος επιχειρήσει να την ανατρέψει, τότε θα τα βάλει με την ίδια την Δημοκρατία, με τον ίδιο τον Λαό.

ΑΣ ΕΛΠΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ

 Εδώ > το άρθρο του Κώστα Δουζίνα στους GURDIAN.

Μετά από δύο ημέρες γενικής απεργίας και μαχών  στο δρόμο, η Ελλάδα φαίνεται κάθε μέρα λίγο πιο κοντά από τον γκρεμό. Ενώ οι Ευρωπαίοι ηγέτες συγκεντρώνονται αυτή την Κυριακή σε μια τελευταία προσπάθεια για τη διάσωση του ενιαίου νομίσματος, ένας Έλληνας συγγραφέας καταδικάζει την ελίτ της χώρας του,
και την θεωρεί υπεύθυνη για τη σημερινή κατάσταση.

Αυτή τη εβδομάδα, οι εργαζόμενοι ενός μικρού αρτοποιείου στο κέντρο της Αθήνας ανακοίνωσαν ότι παρά να κλείσουν το μαγαζί –η πελατεία τους αποτελείται κυρίως από ευάλωτους ανθρώπους- θα δείξουν την αλληλεγγύη τους στο κίνημα για τη γενική απεργία, πουλώντας όλα τα προϊόντα τους σε τιμή κόστους. Αυτό το απρόσμενο νέο για τους πελάτες τους σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, είναι μόνο ένα από τα πολλά σημάδια αντίστασης και αλληλεγγύης που εμφανίζονται στην ελληνική πρωτεύουσα. 

Εν τω μεταξύ, ούτε υπουργός ούτε βουλευτής δεν μπορεί να εμφανιστεί στο κοινό χωρίς να αποδοκιμαστεί ή να «γιαουρτωθεί» (ένα είδος κατακραυγής  της ελληνικής κοινωνίας).

Η Ελλάδα είναι μια διαιρεμένη χώρα: από τη μία πλευρά, οι πολιτικοί υπεύθυνοι, οι τραπεζίτες, οι φοροφυγάδες και βαρόνοι των μέσων ενημέρωσης που υποστηρίζουν τις πολιτιστικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, τις πιο βίαιες που γνώρισε η Δυτική Ευρώπη, από την άλλη, η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Η γραμμή θραύσης ήταν προφανή χθες, όταν σχεδόν 500.000 άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους για να συμμετάσχουν στο μεγαλύτερο κίνημα διαμαρτυρίας στην ιστορία της χώρας.

Η προσπάθεια της κυβέρνησης να δημιουργήσει διαίρεση μεταξύ των δημόσιων υπαλλήλων (που περιγράφονται ως τεμπέληδες και διεφθαρμένοι) και των υπαλλήλων του ιδιωτικού τομέα, απέτυχε. Το μόνο που κατάφερε η κυβέρνηση Παπανδρέου είναι να αντικαταστήσει την παλιά αντίθεση αριστερά-δεξιά με αυτή της ελίτ έναντι του λαού.

Η άλλη Ελλάδα θα εκφωνήσει την ετυμηγορία της ιστορίας

Η Ευρώπη σύντομα θα αποφασίσει πώς θα διαχειριστεί την κρίση του χρέους με την ελληνική κυβέρνηση ως απλό παρατηρητή. Αλλά ενώ η Ευρώπη θα ασχοληθεί με  το μόνο πρόβλημα που την ενδιαφέρει, το πολιτικό παιχνίδι στην Αθήνα θα εισέρθει στο τελικό στάδιο. Τότε «η άλλη» Ελλάδα θα αποφασίσει την ετυμηγορία της Ιστορίας.

Η πολιτική ελίτ θα πρέπει να λογοδοτήσει για το χάος που έχει δημιουργήσει, το οποίο αποδίδεται σε μεγάλο βαθμό σε αυτούς που αντιστέκονται σήμερα. Τα δύο δυναστικά κόμματα που διαδέχθηκαν στην κορυφή της χώρας για σχεδόν σαράντα χρόνια, είναι ακριβώς αυτά που είναι πίσω από αυτό τον πάρα πολύ φουσκωμένο και αναποτελεσματικό δημόσιο τομέα.

Η εμφάνιση των -αναμφισβήτητων- δυσκολιών δεν τους εμπόδισε να συνεχίσουν να συσσωρεύσουν χρέη, ωθώντας με αυτό το τρόπο την Ευρώπη να παρέμβει στα ελληνικά πράγματα. 

Σύμφωνα με έναν εκπρόσωπο, δεν ζήτησε ποτέ  η Τρόικα -Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Ευρωπαϊκή Ένωση και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα- τον τερματισμό των συλλογικών διαπραγματεύσεων στον ιδιωτικό τομέα, το μόνο μέτρο που επέφερε κάποια αντίσταση εντός του κυβερνώντος κόμματος. Ούτε δεν ζήτησε ποτέ  η Τρόικα την πανεπιστημιακή μεταρρύθμιση. Έτσι μπορούμε να σκεφτούμε ότι η ελληνική ελίτ δεν είχε μεγαλύτερη επιθυμία από το να ενορχηστρώσει τη διάλυση του κράτους πρόνοιας για τη μεταφορά περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου στον ιδιωτικό τομέα.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου θα κατηγορηθεί για ανικανότητα και κυνισμό. Όλα τα αυταρχικά καθεστώτα ονειρεύονται την ριζική ανατροπή της κοινωνίας. Αυτή η κυβέρνηση είχε ως αποστολή να αντικαταστήσει την αλληλεγγύη με την αδιαφορία, την φιλοξενία με την εκμετάλλευση. Απέτυχε, και τώρα, η ελίτ χωρίζεται από τον θυμωμένο λαό  πλέον μόνο από μια παχιά γραμμή ανδρών με μπλε στολές.

Οι άνθρωποι θα αντιδράσουν περισσότερο βίαια

Η ανεργία των νέων ανεβαίνει κατακόρυφα στα ύψη και απειλεί να φτάσει το 50%. Για δεκαετίες, η Ελλάδα θα πληρώσει τη τιμή για την καταστροφή μιας ολόκληρης γενιάς. Η Τρόικα θα κατηγορηθεί για νεο-αποικιακή υπεροψία. Δεν είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε τον μύθο του Σισύφου για να κατανοήσουμε ότι μέτρα που οδηγούν σε «ανάπτυξη -7%» δεν μπορούν να μειώσουν το έλλειμμα.

Ούτε χρειάζεται να διαβάσουμε τον Πλάτωνα για να γνωρίσουμε ότι μειώνοντας κατά το ήμισυ τους μισθούς και τις συντάξεις, οι άνθρωποι δεν θα μπορέσουν να πληρώσουν τους υπέρογκους νέους φόρους. 
Ούτε χρειάζεται να έχομε πάθος με την ελληνική ιστορία για να μαντέψουμε ότι όσο περισσότερες φορές θα επαναλαμβάνουν ότι μειώνεται η εθνική κυριαρχία της χώρας, τόσο περισσότερο βίαια θα αντιδράσουν οι άνθρωποι.

Η διαδήλωση της 20^ης Οκτωβρίου έκλεισε με μια τραγωδία, τον θάνατο ενός συνδικαλιστή. 
Τελείωσαν τα τελευταία απορρίμματα της νομιμότητας της εξουσίας, και η κυβέρνηση αναμένεται σύντομα να πακετάρει. Το δημοκρατικό έλλειμμα το οποίο υποφέρουν όλες οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα είναι μη αναστρέψιμο. 
Ανήκει στην «άλλη» Ελλάδα η ευθύνη να υιοθετήσει ένα σύνταγμα για την κοινωνική δικαιοσύνη και τη δημοκρατία για τον εικοστό πρώτο αιώνα. 

Αυτό είναι το πολυτιμότερο που μπορεί η Ελλάδα να προσφέρει στον κόσμο.

ΒΡΕ ΠΩΣ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ

Σήμερα 20 Οκτωβρίου 2011 ανακοινώθηκε από τα διεθνή ειδησεογραφικά μέσα ότι και τα δύο ανωτέρω εικονιζόμενα πρόσωπα είναι πλέον νεκρά.

Επίσης όπως μεταδόθηκε από τα διεθνή μέσα, μόνο ο ένας από τους δύο ανωτέρω εικονιζόμενους δυστυχώς είναι πλέον νεκρός.

ΠΑΝΤΑ ΨΗΦΙΖΑΜΕ ΚΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΑΜΕ ΛΑΘΟΣ

Σήμερα όμως κλαίμε εμείς, και όχι μόνο από τα δακρυγόνα.

Η σημερινή πορεία κατέληξε σε παρανάλωμα, κυρίως της ελπίδας μας, χωρίς να ξεχνάμε και τον ένα νεκρό για τον οποίο δεν ευθύνονται τα ΜΑΤ που ήταν άλλωστε όλως τυχαίως απόντα.
Απέτυχε αυτή η διαμαρτυρία κατά την γνώμη μας σε όλα τα επίπεδα.
Η κινητοποίηση του κόσμου δεν κρίνεται ικανοποιητική.
Χθες στην Αθήνα βρέθηκαν στους δρόμους μόνο 200.000 άνθρωποι, αλλά σήμερα, ημέρα ψήφισης του νομοσχεδίου-τέρατος ήταν άραγε περισσότεροι από 100.000;
Όμως ότι κι αν λένε αυτοί οι αριθμοί, δεν πρέπει να παραβλέπουμε το γεγονός πως (για την Αθήνα μόνο), άλλα 2.000.000 πολίτες δεν βρέθηκαν στους δρόμους ενώ (πιθανότατα) θα μπορούσαν να κατέβουν στην διαδήλωση γιατί και αυτών καίγεται ο κώλος τους, όχι όμως γιατί τον ζεσταίνει ο καναπές.
Πότε όμως κατεβαίνει και κινητοποιείται αυτός ο λαός σε κάτι που τον αφορά ή νομίζει πως τον αφορά;
Ας μείνουμε σε δύο πρόχειρα παραδείγματα!

 Όταν φυσικά η Ελλάδα είχε κερδίσει στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου εννοώ το EURO2004 γέμιζαν τα στάδια και οι δρόμοι με πανηγυριτζήδες κατά εκατοντάδες χιλιάδες.

Επίσης στις 8 Φεβρουαρίου 2004 (σημαδιακή χρονιά) ο γαπ εξελέγη πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μετά από ψηφοφορία, όπου σηκώθηκαν και πήγαν να τον ψηφίσουν περισσότεροι από 1.000.000 πολίτες (τι λέξη κι αυτή!), μέλη και μη του ΠΑΣΟΚ, όντας ο μοναδικός υποψήφιος, ...μαγεμένοι από το νέο πολιτικό ήθος που φέρνει στην ελληνική πολιτική σκηνή.

Συμπέρασμα: στην μαλακία είμαστε πρώτοι.

Σήμερα το 2011 που γινόμαστε πανευρωπαϊκώς πρωταθλητές στην φτώχεια (και αυτή είναι ακόμα η αρχή), σήμερα που πρέπει να τρέξουμε, και να απαιτήσουμε, και να επιβάλουμε ένα νέο πολιτικό σκηνικό, ...

Σήμερα η Πλειοψηφία Έμεινε στον Καναπέ.

Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία έχει μιάνει το μυαλό μας, νομίζουμε πως όλα λύνονται δι' αντιπροσώπου, όπως με την ψήφο για παράδειγμα.

ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

 Αναφορικά με τα σκουπίδια και την συζήτηση που έχει ανάψει στα καθεστωτικά γραφεία και κανάλια, πρέπει να επισημάνουμε μερικά χρήσιμα πράγματα.
Με τα σκουπίδια στους δρόμους προφανώς και υπάρχει διπλός κίνδυνος.
Πρώτον από άμεσο θέμα της δημόσιας υγείας που απειλεί όλους εμάς, όμως αυτό είναι αμφίβολο κατά πόσον απασχολεί το καθεστώς με δεδομένη την προηγούμενη διάλυση του συστήματος υγείας που έχει ήδη επιχειρήσει, δεύτερον ο κίνδυνος να χρησιμοποιηθούν τα σκουπίδια ως καύσιμη ύλη σε ενδεχόμενες ταραχές κατά τις απεργιακές κινητοποιήσεις της Τετάρτης.
Αυτή ακριβώς η δεύτερη εκδοχή είναι και η πιθανότερη έγνοια του καθεστώτος΄χωρίς να παραβλέπουμε και τα αναμενόμενα οφέλη του εθνικού μας εργολάβου.
Όμως αυτό που πρέπει άμεσα να θέσουμε είναι δύο παράλληλα αντίστοιχα ζητήματα.
Τι θα γίνει:

• Με τα δημοσιογραφικά σκουπίδια που γεμίζουν τα σπίτια μας από τα κανάλια και τις ρυπαρές εφημερίδες;
• Και βέβαια η χολέρα της (κατ' όνομα) κυβέρνησης που απειλεί την ύπαρξη όλων μας;

Αυτά ακριβώς τα ζητήματα είναι που πρέπει να απαντηθούν άμεσα και από όλους!

ΣΟΥΒΛΑΚΙ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

Τέρμα οι Δικτατορίες, τέρμα και οι Επαναστάσεις.
Τώρα όλοι στρωνόμαστε στην δουλειά.
Απλά χρωστάμε!

Η ΦΑΡΜΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ

Αυτή η καταπληκτική συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ και είναι καταπληκτική η πλήρης και διαυγής εικόνα που μας δίνει ο οικονομολόγος και οικονομικός ιστορικός M. Perelman για τον σύγχρονο καπιταλιστικό κόσμο.

 Επέλεξα για τίτλο το ομώνυμο έργο του Όργουελ γιατί η φάρμα με τα γουρούνια που θα μας σώσουν είναι επίκαιρη όσο ποτέ (και μιλάμε για πλανητική φάρμα, όχι παίξε γέλασε).

"Ελπίζω ότι ο κόσμος σε ΗΠΑ και Ευρώπη θα ξεσηκωθεί" 

Στον ΧΡΟΝΗ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΟΥ

Στα διάφορα βιβλία σας, αναφέρεστε στον «νεοφιλελευθερισμό» ως μια επανάσταση της δεξιάς. Μήπως εννοείτε αντεπανάσταση;
Πιστεύω ότι επανάσταση είναι η κατάλληλη λέξη. Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Υφεσης του '30, υπήρχε μια επαναστατική δυνατότητα, αλλά η κυβέρνηση Ρούζβελτ ανταποκρίθηκε με μερικά πολύ σημαντικά μέτρα τα οποία όμως δεν αποτελούσαν στο ελάχιστο «επανάσταση». Μάλιστα, αμέσως μετά τον πόλεμο, οι συντηρητικοί πέρασαν τον νόμο Taft-Hartley (που υπαγόρευε μια σειρά από απαγορευτικές δραστηριότητες για τους οργανωμένους εργαζόμενους). Ηταν το πρώτο χτύπημα ενάντια στην πολιτική του New Deal. Στη συνέχεια ακολούθησαν κι άλλα συντηρητικά μέτρα. Αργότερα, κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, υπήρξε ένα ξέσπασμα ριζοσπαστικών διαμαρτυριών, αλλά, σε μεγάλο βαθμό, το κίνημα για τα αστικά δικαιώματα, το γυναικείο κίνημα, το εργατικό κίνημα, και το αντιπολεμικό κίνημα ήταν αποσυνδεδεμένα μεταξύ τους. Ούτε τότε μπορούμε να μιλήσουμε για πολιτική επανάσταση.
Αυτό που ήταν επαναστατικό γύρω από το δεξιό, νεοφιλελεύθερο κίνημα της δεκαετίας του '70 στις ΗΠΑ ήταν ο τρόπος που ανταποκρίθηκε στη συρρίκνωση των ποσοστών κέρδους: κατάφερε να συσπειρώσει αποτελεσματικά γύρω από ένα κοινό πρόγραμμα τους συντηρητικούς του επιχειρηματικού κόσμου με τους δεξιούς φιλελεύθερους (libertarians) και τους θρησκευτικά κοινωνικούς συντηρητικούς. Στη συνέχεια, η πολιτική και η ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού προωθήθηκαν από τις ΗΠΑ στον υπόλοιπο κόσμο και επιβλήθηκαν από τις εγχώριες ελίτ και τις κυβερνήσεις.
Ο νεοφιλελευθερισμός έχει περάσει σε νέο στάδιο αντεπίθεσης και, με πρόσχημα το χρέος και τα ελλείμματα, σαρώνει ό,τι έχει απομείνει από το κοινωνικό κράτος και τα εργατικά δικαιώματα.
Δεν αληθεύει ότι ο νεοφιλελευθερισμός είναι ουσιαστικά ένα σύνολο οικονομικών πολιτικών όπου οι πλούσιοι και οι μεγάλες επιχειρήσεις χρησιμοποιούν τον ελεύθερο ανταγωνισμό ως μέσο για να αποκτήσουν πλεονέκτημα σε επικερδείς ευκαιρίες στην αγορά, αλλά χρειάζονται και θέλουν το κράτος για να προστατεύει τα δικά τους συμφέροντα; Με άλλα λόγια, θα συμφωνούσατε ότι ο καπιταλισμός της ελεύθερης αγοράς είναι κατά μεγάλο μέρος ένας μύθος;
Ο χαρακτηρισμός που μόλις δώσατε για τον νεοφιλελευθερισμό είναι απόλυτα εύστοχος και συμφωνώ ότι η ιδέα του καπιταλισμού της ελεύθερης αγοράς είναι ένας μύθος. Η ιδεολογική υποστήριξη των ΜΜΕ, των ιδρυμάτων και των δεξαμενών σκέψης, μαζί με τον έλεγχο των πανεπιστημίων, είναι πολύ αποτελεσματική για να καταστήσουν αυτό τον μύθο αξιόπιστο.
Η Μεγάλη Υφεση της δεκαετίας του '30 άλλαξε την οικονομική πολιτική και τις απόψεις πολλών οικονομολόγων. Γιατί το δόγμα της ελεύθερης αγοράς παραμένει ηγεμονικό στη σημερινή συγκυρία, η οποία είναι εξίσου θλιβερή;
Η ερώτησή σας απεικονίζει το μεγάλο γρίφο της σύγχρονης κρίσης. Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης του '30, οι μάζες των ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων των οικονομολόγων, επανεξέτασαν τις προκαταλήψεις τους για την αγορά. Ακόμη και ο Μίλτον Φρίντμαν ήταν μέρος του New Deal. Κατά τη διάρκεια της περιόδου που αποκαλέστηκε «η χρυσή εποχή του καπιταλισμού», ο κόσμος απέδωσε τη σχετική ευημερία στη λειτουργία της αγοράς. Όταν η οικονομία άρχισε να υποχωρεί, οι συντηρητικοί απέδωσαν ευθύνες για τα οικονομικά προβλήματα στην κυβερνητική δραστηριότητα αντί στις έμφυτες καπιταλιστικές αντιφάσεις.
Αυτή η ερμηνεία έγινε ακόμα πιο πειστική καθώς η δεξιά διανόηση έγινε περισσότερο περιχαρακωμένη. Αυτό που είναι καταπληκτικό είναι ότι ακόμα και μετά το ξέσπασμα της τρέχουσας κρίσης, η δεξιά ήταν σε θέση να προβάλλει με σχετική επιτυχία το επιχείρημα ότι όλα τα λάθη προέκυψαν από κρατικές πολιτικές. Μόνο μια μικρή χούφτα συμβατικών οικονομολόγων λιποτάκτησε αμφισβητώντας το υπάρχον χρηματοοικονομικό σύστημα. Στο βαθμό όμως που είμαι σε θέση να γνωρίζω, ουδείς τους έχει προχωρήσει στην αμφισβήτηση του ίδιου του καπιταλισμού. Οπως αναφέρατε, ήταν διαφορετική η κατάσταση κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Υφεσης του '30.
Στο πρόσφατα δημοσιευμένο βιβλίο σας The Invisible Handcuffs χρησιμοποιείτε τον αρχαίο ελληνικό μύθο του Προκρούστη για να περιγράψετε τις συνθήκες εργασίας που επικρατούν στη σημερινή καπιταλιστική οικονομία. Με τι τρόπο βοηθάει αυτός ο μύθος για να διευκρινιστούν οι πραγματικότητες της σύγχρονης καπιταλιστικής οικονομίας;
Επιτέλους, μπορώ να σχολιάσω κάτι για την Ελλάδα δίχως να αποκαλύψω την έκταση της άγνοιάς μου για την οικονομία σας. Το προκρούστειο κρεβάτι σχεδιάστηκε για να κάνει τα ανθρώπινα σώματα να προσαρμοστούν στις διαστάσεις του, είτε κόβοντας μέλη του σώματος είτε τεντώνοντάς τα. Ουσιαστικά, λοιπόν, ο νεοφιλελευθερισμός προσδοκά από τους ανθρώπους να προσαρμοστούν στις ανάγκες του καπιταλισμού αντί να διαμορφωθεί η οικονομία με τρόπο που θα μπορεί να ικανοποιήσει τις ανάγκες των ανθρώπων. Οι παγκόσμιες διασώσεις των τραπεζών είναι ένα τέλειο παράδειγμα. Γιατί πρέπει ο λαός να αποδεκτεί μέτρα σκληρής λιτότητας επειδή οι ισχυροί που ήταν επικεφαλής των χρηματοοικονομικών θεσμών έκαναν λάθη; Οταν ξεκίνησα να γράφω το βιβλίο, οι προκρούστειες πρακτικές ήταν σχετικά μετριοπαθείς εν συγκρίσει με το σήμερα. Δεν υπάρχει ανάγκη να επεκταθώ σ' αυτό το φαινόμενο όταν απευθύνομαι σε ένα ελληνικό ακροατήριο.
Πριν από μερικά χρόνια, σε κάποιο άλλο σας βιβλίο που φέρει τον τίτλο Manufacturing Discontent («Η Κατασκευή της δυσαρέσκειας»), περιγράφατε τον αντίκτυπο της εταιρικής ισχύος στα άτομα και στους εργαζομένους. Φτάσαμε στο τέλος της εποχής των εργατικών δικαιωμάτων ή πιστεύετε θα υπάρξει τελικά μαζική αντίδραση;
Στο συγκεκριμένο βιβλίο εξέταζα ένα γενικότερο φαινόμενο προκρουστεανισμού. Πρότεινα ότι οι καπιταλιστικές δυνάμεις αποδυνάμωναν σκόπιμα τη δομή της οικονομίας με τη μετατόπιση του ρίσκου και του κόστους των καπιταλιστικών δραστηριοτήτων στους απλούς ανθρώπους, αποδυναμώνοντας ταυτόχρονα όλα τα είδη προγραμμάτων κοινωνικής στήριξης, για παράδειγμα, την εσκεμμένη αποτυχία επαρκούς χρηματοδότησης του συνταξιοδοτικού συστήματος, ώστε να μην μπορούν να εκπληρωθούν οι υποχρεώσεις απέναντι στους συνταξιούχους και να στραφούν οι πολίτες προς ιδιωτικά προγράμματα.
Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, η επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων στις ΗΠΑ υπερβαίνει κατά πολύ οτιδήποτε θα μπορούσα να είχα φανταστεί, ακόμα και μερικές μερικές εβδομάδες νωρίτερα. Συγχρόνως, έχω μείνει κατάπληκτος με το θάρρος των ανθρώπων που επαναστάτησαν στη Μέση Ανατολή. Ξέρω ότι οι πιθανότητες είναι εναντίον τους στο να δημιουργηθεί μια αληθινά δημοκρατική κοινωνία, αλλά οι προσπάθειες τους έχουν κερδίσει τον θαυμασμό μας.
Οι εργαζόμενοι στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ξεκινήσει τις δικές τους διαμαρτυρίες. Η ελπίδα μου είναι ότι όπως οι δικτάτορες στη Μέση Ανατολή επέβαλαν τον αυταρχισμό τους σε τέτοιο βαθμό που οι λαοί τούς είπαν «αρκετά!» και επαναστάτησαν, ο κόσμος στις ΗΠΑ και την Ευρώπη θα ξεσηκωθεί εναντίον της πλουτοκρατίας και των μέτρων λιτότητας.

WHO is who?

Ο Michael Perelman είναι καθηγητής Οικονομικών στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν και ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στα αγροτικά οικονομικά στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ. Δηλώνει πως απομακρύνθηκε από τα συμβατικά οικονομικά όταν αντιλήφθηκε ότι «το αγροτικό σύστημα καταναλώνει δέκα φορές περισσότερη ενέργεια απ' ό,τι παρέχει στη μορφή φαγώσιμης τροφής». Αυτό τον οδήγησε στη συγγραφή του πρώτου του βιβλίου με τον τίτλο Farming for Profit in a Hungry World, που δημοσιεύτηκε το 1977. Στο ενδιάμεσο, αναγνώρισε στα έργα του Μαρξ μια θεωρία κρίσης που, παρά τις ατέλειές της, μπορούσε να ερμηνεύσει πολύ καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη οικονομική θεωρία την καπιταλιστική πραγματικότητα. Στις αρχές του 2011 κυκλοφόρησε από τον εκδοτικό οίκο Monthly Review Press το τελευταίο και πιο πρόσφατο βιβλίο του που φέρει τον τίτλο The Invisible Handcuffs of Capitalism: How Market Tyranny Stifles the Economy by Stunting Workers.

ΕΛΑ ΜΙΜΗ ΕΛΑ! ...ΑΡΧΙΣΕ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΜΑΚΡΟΪΚΟΝΟΜΙΚΩΝ.

Όμορφα νέα έρχονται από παντού, διαβάζουμε σήμερα στον τύπο την επισήμανση της Γενικής Διεύθυνσης Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην τριμηνιαία έκθεση της όπου λέει, πως το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο ούτε στο πλέον ευνοϊκό σενάριο <-πράγμα που είναι κάτι περισσότερο από προφανές και μας είναι ήδη γνωστό από πέρσι->.

Επίσης ΟΜΩΣ:
Για τη μείωση του χρέους, προτείνεται η μεταφορά της φορολογίας από την εργασία στην κατανάλωση και μείωση των μισθών στον δημόσιο τομέα κατά 9 έως 10%.

Έτσι, εκτιμά η καλή επιτροπή ότι με τα δύο αυτά μέτρα θα ενισχυθούν η ανάπτυξη, η απασχόληση, και μεσοπρόθεσμα (...ζήσε Μάη μου) οι εξαγωγές.

Δηλαδή αυτό που σκέφτηκαν ερμηνεύεται ως εξής:
α) Αύξηση τιμών σε όλα τα προϊόντα.
β) Μείωση των μισθών στο δημόσιο τομέα 10% (προφωνώς ΕΠΙΠΛΕΟΝ των μέχρι σήμερα μειώσεων).
γ) Οπωσδήποτε εφεδρεία (=απολύσεις) που έχουν ήδη αποφασιστεί.

Λοιπόν έχουμε και λέμε, ποιά θα είναι τα αποτελέσματα:
i) Μείωση της κατανάλωσης όλων των εμπορικών ειδών συνέπεια των α+β+γ.
ii) Κρίση στο ιδιωτικό εμπόριο λόγω των α+i.
iii) Επιπλέον απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα λόγω των i+ii.
iv) Ακριβές υπηρεσίες στον τουρισμό (βενζίνες, εισιτήρια, φαγητό κλπ) και πιθανή μείωση του λόγω του α .
v) Αύξηση της ανεργίας λόγω του γ+iii+iv.
vi) Μείωση ποσών που εισπράττονται από την φορολογία λόγω των β+ii+iii+iv+v.
vii) Μείωση των εσόδων στα ασφαλιστικά ταμεία και βούλιαγμα τους λόγω των γ+ii+iii+v.

Για όλο αυτό που σκέφτηκαν αρκούν μαθηματικά πρώτων τάξεων δημοτικού ώστε να αποδειχτεί πως δεν πρόκειται να δουλέψει.

Έτσι γεννάται το ερώτημα, υπάρχει σχέδιο πίσω απ' όλ' αυτά; ή απλώς όπως και στο ανέκδοτο με το κουνελάκι, λένε και καμιά μαλακία για να περάσει η ώρα (και να δικαιολογούν τον παχουλό μισθό τους);

Για μένα πλέον, η δεύτερη εξήγηση αποτελεί και την πιθανότερη.

ΟΙ ΔΟΣΙΛΟΓΟΙ ΚΑΙ Ο ΑΛΗ ΠΑΣΑΣ

 Το γιαούρτι και τα αυγά πάνε σύννεφο στους πραιτοριανούς του καθεστώτος.
Με όσα έχουν κάνει, ή δεν έχουν κάνει, ή έχουν ψηφίσει, όλα αυτά τα περιστατικά είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΑ .
Να είναι κι ευχαριστημένοι για το ελάχιστο που τους έχει συμβεί μέχρι σήμερα.
Πέρα όμως από αυτό, απορεί κανένας για το αν έχουν λίγο (έστω ελάχιστο) φιλότιμο και αιδώ, μία έστω ελάχιστη αξιοπρέπεια και δεν παραιτούνται αναλογιζόμενοι το τι πράττουν και τι παθαίνουν.
Όμως όλα αυτά είναι απολύτως φυσιολογικά για τους πραιτοριανούς του εκάστοτε καθεστώτος.

Η ιστορία διδάσκει. Τα ίδια γεγονότα έχει συναντήσει ξανά και ξανά στο παρελθόν. Η μέθοδος που τα καθεστώτα κάθονται στο σβέρκο μας είναι κλασικός, ίδιος για αιώνες.

Ένας μικρός διάλογος που αποδίδεται μεταξύ του Αλή πασά των Ιωαννίνων και του Γάλλου πρόξενου Πουκεβίλ στα προεπαναστατικά Γιάννενα είναι αποκαλυπτικός για την μέθοδο της εξουσίας να αντλεί την δύναμη της από τους γλύφτες πραιτοριανούς, είτε είναι δωσίλογοι στην κατοχή, είτε μπάτσοι των ΜΑΤ, είτε Καστανίδηδες, είτε Ανδρουλάκηδες (ο Πάγκαλος αποτελεί ειδική περίπτωση εξαίρεσης).

 Γράφει ο Φωτιάδης:
-"Βλέπεις" , λέει [ο γιωργάκης] στον Φραντσέζο, "...τούτους τους τζοανταραίους [...τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, τους υπουργούς, τους συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ] που με περιτριγυρίζουν; Ε, δεν είναι μήτε ένας απ' αυτούς οπού να μην του σκότωσα είτε πατέρα [...το κόμμα τους], είτε αδελφό [...τους ψηφοφόρους και τους συναδέλφους τους], είτε κάποιο συγγενή του [...τους συγγενείς τους]".
-"Κι αυτοί", τον ρωτάει ο Πουκεβίλ, "...δεν φοβάσαι ξανά μην τυχόν και θελήσει κανείς να εκδικηθεί τον συγγενή του";
-"...Μα δεν έχουνε τώρα, παρά μόνο εμένα στον κόσμο.
Τους κόλλησα σ' όλους τέτοια ρετσινιά, που δε βρίσκουνε πια που να σταθούν δίχως εμένα.
Όσο πιο βαθιά κυλάνε στον βούρκο, τόσο πιότερο μου είναι αφοσιωμένοι.
Τους θαμπώνω! Με προσκυνάνε οι Σκυπιτάροι μου σαν να 'μουνα θεός.
Τη δύναμη μου την στηρίζω στο χρυσάφι, στο σίδερο και στο ματσούκι, μ' αυτά κοιμάμαι ήσυχος".
-"Μα η συνείδηση σου"; του λέει ο Πουκεβίλ.
Γέλασε ο Αλή πασάς και του αποκρίθηκε με συγκατάβαση:
-"Είσαι ένας απλοϊκός άνθρωπος..."*.


Όσο βαθύτερα κυλάνε στον βούρκο, τόσο περισσότερο κολλάνε στον κάθε Τσολάκογλου, και κάθε γιωργάκη.


*Δημήτρη Φωτιάδη, Καραϊσκάκης, εκδόσεις Ζαχαρόπουλου, Αθήνα 1987, σ. 65

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ (ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΤΥΠΙΑ)

 Σε ολόκληρη την πολιτική ιστορία του πλανήτη γη, από την εποχή των σπηλαίων μέχρι μόλις χθες, οι πολίτες, οι εργαζόμενοι, οι κυβερνήσεις, οι διαμαρτυρόμενοι, ακόμα και ο στρατός πολλές φορές, έθεταν πολιτικά ερωτήματα και ζητούσαν, ή και απαιτούσαν έντονα, να τεθούν σε δημοψήφισμα ώστε να εκφράσει ελεύθερα την θέληση του ο λαός.

Αυτά μέχρι χθες.
Από σήμερα το καθεστώς του γιωργάκη και της παρέας του ξεφτιλίζοντας κάθε έννοια αξιοπρέπειας και μαγαρίζοντας κάθε αξία, εφήυρε το απίθανο.
Σκέφτεται να στήσει δημοψήφισμα μέχρι τέλος του χρόνου, αλλά δεν έχει σκεφτεί το θέμα που θα τεθεί προς ετυμηγορία.
Ακόμα δε χειρότερα, έχει προεξοφλήσει ότι το αποτέλεσμα δεν θα είναι δεσμευτικό για την αφεντιά της.
Δηλαδή μέχρι σήμερα, ετίθεντο το ερώτημα και ζητούνταν το δημοψήφισμα,
ενώ τώρα ανακοινώνεται το δημοψήφισμα και αναζητείται το θέμα.

ΚΑΙΝΟΤΟΜΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΠΟΥ ΜΑΓΑΡΙΖΕΙ ΟΛΕΣ (ΜΑ ΟΛΕΣ) ΤΙΣ ΕΝΝΟΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΞΙΕΣ.

Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΝΑΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑΣ

Ο γιωργάκης όπως είναι είδη γνωστό χτύπησε με νέα δήλωση:

"Δεν θα γίνουμε Ινδία".

Βέβαια είναι γνωστή και από το απώτερο παρελθόν προηγούμενη δήλωση:

"Θα γίνουμε η Δανία του νότου".

Όμως αυτή η ανωτέρω παλαιότερη δήλωση, του ατυχώς δεν στάθηκε δυνατόν να πραγματοποιηθεί.
Είναι προφανές ότι οι προτάσεις του γιωργάκη τελικά δεν βγαίνουν, άρα σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας ως λογική συνέπεια είναι να μη επαληθευτεί και η νεώτερη δήλωση.
Άρα, προφανώς, "Θα γίνουμε Ινδία".
Αν αυτό είναι καλό ή είναι κακό δεν είναι δυνατόν να εξακριβωθεί από τώρα, εξαρτάται από πια σκοπιά το βλέπει κανένας.

GOTHIC FUNERAL

 Επέτειος, χθες 4 Οκτωβρίου!
Δύο χρόνια από την άνοδο του γιωργάκη στην εξουσία, και ταυτόχρονα επέτειος της ίδρυσης της Νέας Δημοκρατίας, από τον αείμνηστο Εθνάρχη Κωνσταντίνο τον Θείο.
Η μοίρα το 'φερε έτσι να συμπέσουν τα δύο γεγονότα.
Έπρεπε όμως αυτά να είχαν συμβεί στις 29 Μαΐου,
έτσι ώστε να μην γεμίζει το ημερολόγιο με αποφράδες ημέρες.

ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΑΝΤΟΥΑΝΕΤΑΣ ΚΑΙ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ

Η Δούκισσα της Πλακεντία

Ο ευγενής Αντιπρόεδρος του καθεστώτος, Θεόδωρος Πάγκαλος δήλωσε προ ημερών, πως μπορεί κάποιος να είναι άνεργος και να μην έχει να πληρώσει την εφορία ο ίδιος, αλλά μπορεί η θεία του να είναι η Δούκισσα της Πλακεντίας (και άρα μπορεί να πληρώσει η θεία).
Ως άλλη Αντουανέτα μη καταλαβαίνοντας τι ακριβώς γίνεται κάτω στην πλέμπα, πιστεύει πως έχει το δικαίωμα να ειρωνεύεται και να αντιπροτείνει παντεσπάνι αντί για ψωμί, όμως οι τίτλοι ευγενείας σπανίζουν στην ψωροκώσταινα, ή και δεν υφίστανται καν.
Πάντως η ερμηνεία του μηνύματος είναι απλή και σαφής, όπως ο γιωργάκης ζήτησε και ευχήθηκε έναν εργαζόμενο ανά οικογένεια, τώρα για να επιβιώσουμε απαιτείται να υπάρχει και ένας Δούκας ανά οικογένεια.
Καθόλου δεν εκτιμάει την ιστορία και τα διδάγματα της ο κύριος αντιπρόεδρος.

Πρέπει όμως παράλληλα να ομολογήσουμε πως έχουν να κάνουν κατά βάθος με έναν ευγενικό λαό, ο οποίος αντέχει και υπομένει τα πάντα αρκούμενος σε βογκητά, οιμωγές, άντε και καμία γιούχα ή και κανένα αβγουλάκι (ακόμα!)...

Ο ΘΕΪΚΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

http://yannis-ioannou.com/