"τρεις στους τέσσερεις Βρετανούς δεν πιστεύει ότι θα πάρει σύνταξη".
Τι στο καλό στράβωσε στην Ευρώπη;
Δύο παρατηρήσεις για το παρελθόν:
1. Οι ηγέτες της παλαιάς Ευρώπης ήταν παιδιά του πολέμου, έζησαν τις καταστροφές, την πείνα, τον θάνατο και ήταν αποφασισμένοι στον ένα ή τον άλλο βαθμό να μην τα επιτρέψουν ξανά στο μέλλον.
2. Ο "κομουνιστικός κίνδυνος" από την άλλη έκανε τους κεφαλαιοκράτες ανεκτικούς στις εργατικές διεκδικήσεις.
Και τρεις+δύο διαπιστώσεις για το παρόν:
1. Σήμερα οι ηγέτες ολόκληρης της Ευρώπης είναι παιδάκια του καναπέ μέσα σε γυάλα, αμοραλιστές και σχεδόν γιάπηδες, ότι έχουν κάνει στην ζωή τους είναι χωρίς ιδρώτα και οπωσδήποτε χωρίς οράματα.
2. Οι ανατολικές χώρες αντάλλαξαν την "κοινωνική ασφάλεια" με την "ελευθερία" και τα νέα καθεστώτα με τις "άκαπνες επαναστατημένες ηγεσίες τους" (το μακρύ χέρι της Αμερικής γαρ) πλειοδοτούν στον νεοφιλελευθερισμό .
3. Από την άλλη αλλοιώθηκε η δομή των κοινωνιών με την μαζική επιβολή των ΜΜΕ, την αποσύνθεση της κοινωνικής συνοχής που οδήγησαν ολόκληρα στρώματα του πλήθισμού στην απάθεια.
+
1. Η μετανάστευση σήκωσε την κοινωνική πυραμίδα και αντικατέστησε στρώματα του προλεταριάτου από "ξένους εργάτες" ανθρώπους χωρίς πολιτικά δικαιώματα, χωρίς καν ταυτότητα.2. Η ξενοφοβία έσπρωξε σωρηδόν κόσμο στην ακροδεξιά.
Τι να περιμένουμε λοιπόν;
Ας υγειαίνουν τουλάχιστον οι αριθμοί, οι ισολογισμοί και οι τράπεζες. Αυτό Αρκεί!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου