Ο ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ ΣΤΙΣ ΤΡΩΑΔΕΣ

Οι "Λαοπλάνοι" παίχτηκαν στην ΔΕΘ τον Αύγουστο του 2010.
Αποσπάσματα του δράματος από τον Ταλθύβιο-Γιωργάκη:


«Μαζί, θα τα καταφέρουμε! Μαζί θα αναμορφώσουμε την Ελλάδα. Η πρόκληση δεν είναι κομματική. Είναι πατριωτική».

Ας δούμε τώρα το πραγματικό δράμα:

Οι «Τρωάδες» του Ευριπίδη παίχτηκαν στα Διονύσια το 415 π.Χ.

Η διανομή των ρόλων:

• Ταλθύβιος: ο Γιωργάκης
• Αστυάνακτας: η Ελλάδα  
• Οδυσσέας: το ΔΝΤ και η ΕΚΤ
• Ανδρομάχη: ο Ελληνικός Λαός

ΤΑΛΘΥΒΙΟΣ

Γυναίκα του Έκτορα, Ανδροµάχη, του πρώτου κάποτε στην Τροία. Μη µε καταραστείς. Άθελά µου σου φέρνω την απόφαση των Αχαιών.

ΑΝ∆ΡΟΜΑΧΗ

Τι άλλο πάλι! Αχ! Συµφορά σημαίνει αυτός ο πρόλογος.

ΤΑΛΘΥΒΙΟΣ

Είπαν πως το γιο σου… πώς να το πω...

ΑΝ∆ΡΟΜΑΧΗ

Σ' άλλον αφέντη θα τον δώσουν;

ΤΑΛΘΥΒΙΟΣ

Κανένας Αχαιός δεν θα τον αφεντέψει.

ΑΝ∆ΡΟΜΑΧΗ

Τότε τι; Θα τον αφήσουν εδώ; Μόνο του;

ΤΑΛΘΥΒΙΟΣ

Σχεδόν. Πως θα την πω τη συµφορά σου;

ΑΝ∆ΡΟΜΑΧΗ

Σε τιµά ο δισταγµός να πεις συµφορά καινούρια.

ΤΑΛΘΥΒΙΟΣ

Θα τον σκοτώσουν το γιο σου! Το' µαθες το κακό.

ΑΝ∆ΡΟΜΑΧΗ

Αλίµονο! Χειρότερο κακό απ' το γάµο µου!

ΤΑΛΘΥΒΙΟΣ

Νίκησε η πρόταση του Οδυσσέα...

ΑΝ∆ΡΟΜΑΧΗ

Αχ συµφορά αβάσταχτη!

ΤΑΛΘΥΒΙΟΣ

Να µη µεγαλώσει είπε ο γιος τέτοιου πατέρα...

ΑΝ∆ΡΟΜΑΧΗ

Στο γιο του να γίνει αυτό.

ΤΑΛΘΥΒΙΟΣ

Και να τον ρίξουν πάνω από τα τείχη είπε.

Άφησέ το να γίνει Ανδροµάχη. ∆είξου λογική. Όσο και να τον σφίξεις δεν τον σώζεις. Βάστα την πίκρα σου. Ανίσχυρη είσαι, δεν έχεις βοήθεια. Η πατρίδα σου, ο άντρας σου, πάνε όλα πια! Σκλάβα η ίδια. Και είσαι γυναίκα. Είσαι ανίσχυρη. Μη ζητάς να αντιβγείς και πάθεις κι εσύ. Και µην τους καταριέσαι τους Αργείους. Αν τους θυµώσεις θα αρνηθούν και να τον θάψεις ακόµα.

∆εν πρόκειται να σε λυπηθούν. Καλύτερη θα είναι η μοίρα σου αν συγκρατηθείς. Και ταφή θα του κάνεις και θα τους δεις να σε συµπονάνε.

ΑΝ∆ΡΟΜΑΧΗ

Αγόριµου. Μονακριβούλι µου. Θα σε σκοτώσουν καρδούλα µου! Αχ! Του πατέρα σου η παλικαριά αγόρι µου αυτή που έσωζε τους άλλους αυτή γιε µου τώρα άκαιρα έλειψε.

Αχ! Έκτορα και αγάπη µου. Που µε πήρες άρχοντα να σου γεννήσω

όχι σφαχτάρι των Αργείων...

Αγοράκιµου κλαις; Νοιώθεις τι σου µέλλεται; Μ' άρπαξες και στους πέπλους µου χώνεσαι σαν κλωσσοπούλι! ∆εν υπάρχει Έκτορας αγόρι µου να αναστηθεί! Να αρπάξει το κοντάρι να σε σώσει! Η Τροία και η δύναµή της δεν υπάρχει.

Αχ! Θα σε ρίξουν απ' το κάστρο αλύπητα. Θα πέσεις αγόρι µου θα τσακιστείς. Θα φύγει η ψυχούλα! Αχ! Τρυφερό αγκάλιασµα της αγκαλιάς µου! Μυρωδάτο µου κορµάκι!

Που αυτός ο κόρφος άδικα σε θήλασε. Ανώφελα κόπιασα κι έλιωσα, αχ! Φίλησέ µε τώρα αγόρι µου. Σφίξου επάνω µου. Πλεξ' τα χεράκια σου στο λαιµό µου. Τα χειλάκια σου αγόρι µου κολλητά επάνω µου. Αχ! Αργείοι βάρβαροι βάσανα που βρήκατε! Το µωρό ετούτο τι έτσι αναίτια το σκοτώνετε; 

...

ΤΑΛΘΥΒΙΟΣ

Έλα αγόρι µου. Άσε την αγκαλιά της κακόµοιρης µάνας σου. Έλα. Στην κορφή του κάστρου των προγόνων σου! Από εκεί οι Αργείοι έκριναν να αφήσεις την πνοή σου.

Πάρτε το. Τέτοια µηνύµατα να τα φέρουν άπονοι µόνο. Και µόνο

άνθρωποι χωρίς ντροπή.

ΕΚΑΒΗ

Αγόρι µου, αγόρι του κακοθάνατου αγοριού µου. Άδικα την ψυχούλα σου χάνουµε κι εγώ και η µανούλα σου. Τι να κάνω; Πώς να βοηθήσω δύστυχος; Το µόνο που µου απόµεινε να χτυπώ το κεφάλι µου και να στηθοδέρνοµαι. Αυτά σου δίνω.

Αχ! Πατρίδα µου! Αχ! Αχ αγόρι µου! Ποια συµφορά µας λείπει; Ποιο

Κακό µέχρι να ολοκληρωθεί η καταστροφή µας;

(Οι στρατιώτες παίρνουν την Ανδροµάχη. Ο Ταλθύβιος µε τους

δικούς του παίρνουν τον Αστυάνακτα).


Υ.Γ. ο Ταλθύβιος μοιάζει τουλάχιστον να συμπονάει το θύμα, σε αντίθεση με τον Γιωργάκη που μοιάζει να μην καταλαβαίνει ποιες είναι οι πράξεις του.