Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟΣ-ΚΡΙΣΙΜΟΣ ΑΞΟΝΑΣ

 Μια θεωρία από τα παλιά (1904) του Halford John Mackinder που καθορίζει τους γεωστρατηγικούς όρους σε ολόκληρη την υδρόγειο, για την παγκόσμια κυριαρχία ενός κράτους και ειδικότερα της Μεγάλης (τότε) Βρετανίας. Αυτή την θεωρία μπορείτε να βρείτε στο άρθρο The Geographical Pivot of History και αναφέρεται στα εξής:

"Η δεδομένη ισορροπία των πολιτικών δυνάμεων σε κάθε εποχή, ...είναι προϊόν από την μια πλευρά, των γεωγραφικών συνθηκών, οικονομικών όσο και στρατηγικών, και από την άλλη πλευρά, του σχετικού αριθμού πληθυσμού, εξοπλισμών και της οργανοτικότητας των ανταγωνιζόμενων λαών (εθνών)".

Σύμφωνα με τον Mackinder, η επιφάνεια της γης χωρίζεται σε:

• Την Νήσο-Κόσμο, που περιλαμβάνει τις ηπείρους Ευρώπη, Ασία και Αφρική. Αυτή αποτελεί τον μεγαλύτερο, πολυπληθέστερο και πλουσιότερο συνδυασμό στην γη.
• Την Παράκτιο-Νήσο, που περιλαμβάνουν τις Βρετανικές νήσους, και το νησιωτικό σύμπλεγμα της Ιαπωνίας.
• Την Απώτερη-Νήσο, που περιλαμβάνει τις ηπείρους της Βόρειας Αμερικής, την Νότια Αμερική και την Αυστραλία.
• Την Ζωτική-Κεντρική-Περιοχή που βρίσκεται στο κέντρο της Νήσου-Κόσμου, που εκτείνεται από τον Βόλγα και τα Ιμαλάια, μέχρι την Αρκτική.

Αργότερα το 1919, ο Mackinder συνοψίζει τα συμπεράσματα του ως εξής:

"Αυτός που ελέγχει την Ανατολική Ευρώπη, ελέγχει την Ζωτική-Κεντρική-Περιοχή.
Αυτός που ελέγχει την Ζωτική-Κεντρική-Περιοχή, ελέγχει την Νήσο-Κόσμο.
Αυτός που ελέγχει την Νήσο-Κόσμο, ελέγχει τον Πλανήτη".

Κάθε δύναμη που ελέγχει την Νήσο Κόσμο, ελέγχει το 50% των παγκόσμιων πόρων.
Το μέγεθος της Ζωτικής-Κεντρικής-Περιοχής και η κεντρική θέση που κατέχει, είναι το κλειδί για τον έλεγχο της Νήσου Κόσμου.

Το κεντρικό ερώτημα του Mackinder είναι με ποιόν τρόπο μπορούμε να ελέγξουμε με ασφάλεια την Ζωτική-Κεντρική-Περιοχή. Δηλαδή το κλειδί για την Παγκόσμια Κυριαρχία είναι ο εκμηδενισμός ή τουλάχιστον η συρρίκνωση της Ρωσίας που αποτελεί την Ζωτική-Κεντρική-Περιοχή.
Την πολιτική αυτή θεωρία, έχουν ενσωματώσει και οι ΗΠΑ στην εξωτερική τους πολιτική, όπου οι αμέτρητες επεμβάσεις σε χώρες του εξωτερικού, οι στρατιωτικές βάσεις που έχουν φυτέψει παντού και τώρα η προετοιμασία του πολέμου με το Ιράν, δείχνουν πως ο τελικός στόχος είναι βορειότερα.
Ειδικά τώρα που η Ρωσία διαθέτει και τεράστια ενεργειακά αποθέματα, ονειρεύονται ακόμα περισσότερο να την φάνε στον φούρνο με πατάτες.

Συμπερασματικά μπορούμε να υποθέσουμε με ασφάλεια πως η πιθανότητα εισβολής στο Ιράν είναι θέμα χρόνου. Με πυρηνικά ή όχι δεν τους ενδιαφέρει καθόλου. Έτσι κι αλλιώς, άλλοι θα ψοφήσουν (μαζί με αυτούς όμως κι εμείς).
Επίσης βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα, πως η αντιπαράθεση μεταξύ Δύσης και Ρωσίας δεν έχει να κάνει, ούτε με τον Κομμουνισμό, ούτε με την Δημοκρατία, ούτε με τίποτα. Μόνο με λεφτά, πετρέλαια, φυσικό αέριο και οκονομική επιβολή. Τίποτε άλλο!
Βέβαια ως παλιά θεωρία, δεν έχει προβλέψει την οικονομική άνοδο της Κίνας και το λιώσιμο των πάγων στην Αρκτική που πλαισιώνουν και απομονώνουν την Ζωτική-Κεντρική-Περιοχή.

Έχει πλάκα να δούμε την συνέχεια.
Υπομονή, In A Theatre Near You!